25.05.2020 | Maarten Korthuis - 0 reactie(s)
Verwachtingsvol is uitgekeken naar de versoepeling van het ontslagrecht, door invoering van de cumulatiegrond (i-grond) per 1 januari 2020. Acht van de tot 24 mei 2020 gepubliceerde uitspraken hebben één element gemeenschappelijk. De i-grond heeft niet tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst geleid.
Ontslaggronden
Een werkgever kan kort gezegd een arbeidsovereenkomst beëindigen op de navolgende gronden:
a. Vervallen van arbeidsplaatsen
b. Langdurige ziekte (arbeidsongeschiktheid)
c. Frequent ziekteverzuim
d. Disfunctioneren
e. Verwijtbaar handelen
f. Gewetensbezwaren
g. Verstoorde arbeidsverhouding
h. Andere omstandigheden
i. Cumulatiegrond
De cumulatiegrond
Door de Wet Arbeidsmarkt in Balans is de cumulatiegrond, (i-grond) toegevoegd aan het bestaande lijstje, strikt gehanteerde gronden voor ontbinding van een arbeidsovereenkomst. De i-grond is een combinatie van niet volledig voldragen ontslaggronden, waarbij door de combinatie daarvan, onder omstandigheden, er toch een redelijke grond voor ontbinding kan zijn. Van combinatievorming zijn uitgesloten verval van arbeidsplaatsen, langdurig ziekteverzuim en gewetensbezwaren.
Bij toewijzing van ontbinding op de cumulatiegrond kan de rechter, als aanvullende vergoeding, maximaal de helft van de transitievergoeding toekennen.
Waarom geen ontbinding op de i-grond?
Bij de onderzochte uitspraken werd de i-grond doorgaans vorm gegeven door een combinatie van disfunctioneren en/ of verwijtbaar handelen en een verstoorde arbeidsverhouding.
In vrijwel alle uitspraken was de rechter van oordeel, dat namens de werkgever onvoldoende onderbouwd was waarom de combinatie van twee niet voldragen ontslaggronden tot ontbinding zou moeten leiden. Enkele rechters meenden dat het niet aan hen was zelf op zoek te gaan naar argumenten waarom op basis van de cumulatiegrond ontbonden zou kunnen worden. Enkele rechters meenden dat de stringente regels die gelden voor een ontslag op basis van disfunctioneren omzeild zouden kunnen worden, wanneer door een combinatie met een andere niet voldragen ontslaggrond toch tot ontbinding gekomen zou kunnen worden. Ook werd er in uitspraken waarde aan toegekend, dat de gecombineerde gronden niet nagenoeg voldragen waren. Ten slotte werd in enkele uitspraken overwogen ter afzwakking van de aangevoerde g-grond (verstoorde arbeidsverhouding), als element van de cumulatiegrond, dat de werkgever te weinig had gedaan om de verhoudingen te normaliseren.
Eén kantonrechter toonde zich inlevend door de frustraties van een werkgever te begrijpen en benoemen over een niet ideale, achteroverleunende werknemer zonder pro actieve opstelling. Ontbinding zou echter pas in beeld komen als de werknemer beter voorgehouden zou worden wat er verwacht werd en hij gewezen zou worden op de consequenties, als de verwachtingen niet waargemaakt zouden worden.
Conclusie
Indien de eerste uitspraken over de cumulatiegrond de toon zetten voor de toekomst is het zinvol:
te onderbouwen waarom de combinatie van twee of meer onvoldragen ontbindingsgronden alsnog tot ontbinding moet leiden;
bij de te combineren ontslaggronden uit te gaan van gronden die niet volledig voldragen zijn, maar wel serieus beargumenteerd kunnen worden als afzonderlijke ontslaggrond.
Tot slot
Reden voor invoering van de cumulatiegrond is onder meer werkgevers te stimuleren werknemers sneller en vaker voor onbepaalde tijd in dienst te nemen. Er zou voor werkgevers minder risico zijn, nu ontbinding van de arbeidsovereenkomst via de i-grond eerder zou slagen, ook al zou niet volledig voldaan zijn het strakke keurslijf van een individuele ontslaggrond. Als de toon die door de eerste uitspraken gezet is de maatstaf wordt, valt te bezien of de beoogde stimulering in de praktijk bereikt wordt.
Meer weten?
Wilt u meer weten over de i-grond of heeft u een arbeidsrechtelijk vraagstuk, neem dan gerust contact op met Maarten Korthuis of een van onze andere gespecialiseerde arbeidsrecht advocaten.
Lees ook eens: Ontslag wegens disfunctioneren, Ontslag op staande voet, Aanspraak op geboorteverlof verruimd (deel 1), Aanspraak op geboorteverlof verruimd (deel 2)
Tags: Blog, Arbeidsrecht, ontslagrecht, cumulatiegrond, i-grond
Lees verder
13.05.2020 | Edo Moll - 0 reactie(s)
Het gerechtshof in Den Haag heeft op 12 mei 2020 in een erfrechtzaak een interessante uitspraak gedaan in hoger beroep.
Overlijden echtpaar
Een echtpaar op huwelijksreis in de Dominicaanse Republiek kwam kort na elkaar te overlijden. De hoofdregel in het erfrecht is dat de echtgenoot die later overlijdt, het gehele vermogen erft van de echtgenoot die als eerste overlijdt. In dit geval overleed eerst de vrouw en kort daarna de man. Dat betekent praktisch dat de familie van de man uiteindelijk ook het vermogen van de vrouw erft.
De rechtbank oordeelde vorig jaar dat het in deze zaak - bij wijze uitzondering - redelijk was om te doen alsof beiden tegelijk waren overleden. Dat zou betekenen dat de helft van het vermogen naar de familie van de man zou gaan en de andere helft naar de familie van de vrouw.
Uitspraak Hof
Het hof heeft dit in hoger beroep op 12 mei 2020 teruggedraaid. Het oordeel van het hof komt erop neer dat de letterlijke tekst van de wet moet worden gevolgd. Dat is beter in verband met de ‘rechtszekerheid’. Klik hier om de hele uitspraak van het hof te lezen.
Meer weten?
Wanneer een dierbare overlijdt, is het laatste wat je wil dat er ook ruzie over geld ontstaat. Het is heel belangrijk om dat zoveel mogelijk te voorkomen. Als de twee echtgenoten bij een notaris een testament hadden laten opstellen, waren deze nare rechtszaken niet nodig geweest. Neem bij vragen gerust contact op met erfrechtspecialist Edo Moll.
Lees ook eens: Wet bescherming erfgenamen tegen schulden, Casus: Wie is de erfgenaam?, Kan een huisdier erven?, Het belang van een executeur
Tags: erfenis, testament, overlijden, nabestaanden
Lees verder