08.12.2020 | Maarten Korthuis - 0 reactie(s)
Compensatie transitievergoeding bij bedrijfsbeëindiging wegens pensionering of overlijden
Per 1 januari 2021 kan door het UWV onder omstandigheden compensatie verleend worden voor aan werknemers betaalde transitievergoedingen bij bedrijfsbeëindiging. De compensatieregeling geldt slechts voor kleine ondernemingen wegens het bereiken van de AOW-leeftijd van de eigenaar of diens overlijden. Eén van de voorwaarden voor het verkrijgen van compensatie is dat
het UWV voor tenminste één werknemer een ontslagvergunning heeft verleend wegens de bedrijfsbeëindiging of
een rechter op grond van art 7: 671b lid 1 sub b BW (na afwijzing verzoek tot verlening van een ontslagvergunning) tenminste één arbeidsovereenkomst heeft ontbonden.
De in het vooruitzicht gestelde regeling over compensatie van transitievergoedingen wegens beëindiging van een kleine onderneming wegens langdurige arbeidsongeschiktheid van de eigenaar treedt vooralsnog niet in werking. Achtergrond is dat eerst door de betrokken instanties afspraken gemaakt dienen te worden over de wijze van beoordeling van de arbeidsongeschiktheid van de eigenaar van de kleine onderneming.
Wie komt in aanmerking?
De compensatieregeling zal niet alleen gelden voor een eenmanszaak, maar ook voor een vennootschap onder firma, een commanditaire vennootschap, een maatschap of een besloten of naamloze vennootschap. Bij laatstgenoemde rechtspersonen gaat het om het bereiken van de AOW leeftijd door of het overlijden van de directeur-grootaandeelhouder (DGA). Voor een vereniging of stichting geldt de compensatieregeling niet. Bij dergelijke rechtspersonen zal de continuïteit in de regel niet afhankelijk zijn van één bestuurslid.
Om in aanmerking te komen voor compensatie dient de onderneming gemiddeld minder dan 25 werknemers in dienst hebben in de tweede helft van het kalenderjaar voorafgaand aan het kalenderjaar waarin een gehonoreerd verzoek tot een ontslagvergunning ten aanzien van één werknemer wordt ingediend, dan wel waarin een gehonoreerd ontbindingsverzoek wordt ingediend. Indien de onderneming behoort tot een groep worden alle bij de groep in genoemd tijdslot in dienst zijnde werknemers bij elkaar opgeteld om te bezien of het aantal werknemers kleiner is dan 25.
Voor de berekening van het aantal werknemers gaat het zowel om werknemers met een contract voor bepaalde, als voor onbepaalde tijd. Uitzendkrachten of payrollmedewerkers tellen niet mee. Zij zijn in dienst van een uitzendbureau of payrollbedrijf.
Bedrijfsbeëindiging bij bereiken AOW-leeftijd
Een verzoek om compensatie kan worden toegekend wanneer de rechthebbende de AOW-gerechtigde leeftijd heeft bereikt of gaat bereiken binnen zes maanden nadat een verzoek om toestemming voor het opzeggen van de arbeidsovereenkomst voor de eerste werknemer is ingediend op basis van de beëindiging van de werkzaamheden van de onderneming.
Een verzoek om compensatie wordt slechts toegewezen indien de persoon die het verzoek indient ten minste twee jaar voorafgaand aan het indienen van het verzoek tot het verkrijgen van een ontslagvergunning zijn hoedanigheid van eigenaar, vennoot, maat of DGA had.
Wanneer al eerder compensatie vanwege pensionering aan een persoon is verstrekt en die persoon actief blijft in een onderneming of in een en andere onderneming, kan de compensatie niet nogmaals verstrekt worden wanneer de andere onderneming eveneens wordt beëindigd.
Bedrijfsbeëindiging bij overlijden
Erfgenamen dan wel mede werkgevers kunnen compensatie van betaalde transitievergoedingen verkrijgen vanwege beëindiging van de arbeidsovereenkomsten bij bedrijfsbeëindiging wegens het overlijden van de ondernemer. Compensatie is mogelijk voor zover uiterlijk 12 maanden na het overlijden van de werkgever een eerste verzoek tot verkrijging van de ontslagvergunning wordt ingediend.
Wat wordt vergoed?
Voor vergoeding komt in aanmerking de betaalde transitievergoeding ten aanzien van werknemers waarvan de arbeidsovereenkomst is geëindigd door opzegging of ontbinding daarvan, door het verstrijken van de duur, dan wel door het sluiten van een vaststellingsovereenkomst. Compensatie kan slechts worden verleend met betrekking tot arbeidsovereenkomsten van werknemers
die in dienst waren op 31 december van het kalenderjaar voorafgaand aan het kalenderjaar waarop het eerste (gehonoreerde) verzoek tot het verkrijgen van een ontslagvergunning is ingediend of
van wie de arbeidsovereenkomst is geëindigd in de periode 1 juli tot en met 30 december voorafgaand aan het kalenderjaar waarop het eerste (gehonoreerde) verzoek tot het verkrijgen van een ontslagvergunning is ingediend.
Voor werknemers die in dienst komen in het jaar waarin het eerste (gehonoreerde) verzoek tot verkrijging van een ontslagvergunning wordt ingediend wordt geen compensatie van de transitievergoeding verleend. Voor 1 januari 2021 betaalde transitievergoedingen worden niet gecompenseerd.
Compensatie ten aanzien van de werknemers voor wie de arbeidsovereenkomst wordt beëindigd kan op verschillende tijdstippen worden verzocht. Het is dus niet nodig alle compensatieverzoeken gelijktijdig in te dienen. Wel dienen de transitievergoedingen voldaan te zijn voordat compensatie kan worden verkregen. Compensatie kan worden aangevraagd tot negen maanden nadat een (eerste)
ontslagvergunning is verleend of
ontbinding is uitgesproken.
Kortom
Goed nieuws voor eigenaren van kleine ondernemingen bij wie het niet lukt de onderneming over te dragen bij het bereiken van de AOW-gerechtigde leeftijd, dan wel overlijden waarna de noodzaak ontstaat het bedrijf te beëindigen.
Wanneer u meer wilt weten over dit onderwerp neem dan gerust contact op met arbeidsrechtspecialist Maarten Korthuis.
Lees ook eens: Ontslag wegens disfunctioneren, Transitievergoeding bij salarisvermindering?, Aanspraak op geboorteverlof verruimd (deel 1), Aanspraak op geboorteverlof verruimd (deel 2)
Tags: Arbeidsrecht, transitievergoeding, pensioen, overlijden, uwv
Lees verder
28.06.2019 | Dolf Prinsen - 2 reactie(s)
Binnenkort komt er een einde aan mijn arbeidzame leven in de advocatuur. Eind juni a.s. neem ik afscheid van BAX, het kantoor waar ik in september 1991 ben begonnen. Toen heette het nog Bax & Van Herpt en was het kantoor gevestigd in een woning aan de Prins Hendrikstraat in Doetinchem. Voorafgaand aan mijn komst naar de Achterhoek, -mijn geboortestreek-, werkte ik acht jaren in de advocatuur in Leeuwarden.
Vanaf begin 1983, het moment van mijn beëdiging, heb ik dus meer dan 35 jaar rechtshulp mogen verlenen, grotendeels in de familiepraktijk. De laatste ongeveer 25 jaar wisselde ik het voeren van gerechtelijke procedures af met mediation, de zogenaamde alternatieve geschillenoplossing.
Is er veel veranderd?
Zo nu en dan krijg ik de vraag voorgelegd of er in ruim 35 jaar advocatuur “veel is veranderd”. Over het antwoord hoef ik dan nooit lang na te denken. Het luidt steevast: “Nee, dat valt erg mee“. De afgelopen decennia heb ik duizenden contacten gehad met cliënten met steeds wisselende vragen, die in de kern neerkwamen op dezelfde emotie. Het merendeel betrof echtscheidingssituaties. Deze worden in de beginfase vaak gekenmerkt door gevoelens van teleurstelling in de andere partner, boosheid, verdriet, gebrek aan toekomstperspectief en slechte onderlinge communicatie.
In wet en rechtspraak (jurisprudentie) zijn regels ontwikkeld die betrekking hebben op rechten en verplichtingen van de echtelieden. Regelmatig werd door de rechtzoekende verondersteld dat het toepassen van een bepaald wetsartikel automatisch de juridisch juiste oplossing met zich mee zou brengen. Het zal niet verbazen dat de praktijk gecompliceerder is, omdat in elke zaak de feiten verschillen.
Zoals vermeld, elke situatie is anders en met de vaak door mij gehoorde opmerking “mijn collega verdient hetzelfde als ik en betaalt veel minder alimentatie” of “ik heb gelezen dat het belang van het kind altijd voorop staat en daarom krijgt mijn ex-man geen omgangsregeling met de kinderen” kon ik weinig beginnen. Datzelfde gold voor uitlatingen als “ik wil wel een rechtszaak tegen de ander beginnen maar niet om het geld, het gaat mij om het principe”.
Het is algemeen bekend dat rechtszaken vaak lang duren, veel kosten met zich meebrengen en dat het resultaat niet altijd voorspelbaar is. Het oordeel van de rechter kan mee- of tegenvallen. Procederen is procesrisico. Zou een advocaat in elke rechtszaak het oordeel van de rechter kunnen voorspellen, dan was de rechter overbodig.
Mijn advies luidde soms: begin niet aan de gewenste procedure want het procesrisico is te groot en alleen om het principe moet je niet gaan procederen.
Is er dan niets veranderd in die 35 jaar?
Wat mij betreft niet als het gaat om de verlangens van een cliënt, terwijl ook de emotionele kenmerken van familiezaken nauwelijks zijn gewijzigd. Wèl heeft de manier van oplossen van een geschil/ruzie in de loop der tijd enige wijziging ondergaan.
De laatste 25 jaar heb ik meer zaken door middel van een schikking tot een oplossing gebracht dan daarvoor. Ik moet daarbij denken aan de opmerking van een oud-collega in Leeuwarden die mij voorhield: "Een geschil is nooit zwart of wit maar altijd grijs". Bij de intake van een nieuwe zaak wordt het verhaal van de cliënt aangehoord en het is logisch dat deze overtuigd is van zijn eigen gelijk. Na het lezen van het verweerschrift van de andere partij moest ik soms erkennen dat feiten die door de wederpartij werden aangedragen en ander licht op de zaak wierpen. Het aanvankelijk veronderstelde 'gelijk hebben' verbleekte.
In de advisering van cliënten heb ik regelmatig naar voren gebracht dat met het oordeel van de rechter misschien niet alle problemen opgelost zullen zijn. Met andere woorden: wat heb je aan een mooie gerechtelijke uitspraak waarbij de ander is veroordeeld tot betaling van een geldbedrag indien geconstateerd moet worden dat er “niets te halen valt” of waarom strijden voor een maximale omgangsregeling met de kinderen als je weet dat dit door omstandigheden toch niet gerealiseerd kan worden.
Samengevat: in mijn optiek dient niet centraal te staan het “gelijk hebben” of “gelijk krijgen” maar een oplossing die, zo mogelijk, toekomstbestendig is. Dit is met name van belang in echtscheidingssituaties. Je neemt afscheid als partners maar je blijft levenslang beiden de ouders van een kind.
Terugblikkend: met veel genoegen heb ik de afgelopen 35 jaar de belangen van cliënten behartigd. Ik heb daarbij veel geprocedeerd, soms met mooie uitspraken en soms met teleurstellende beslissingen van een rechter. Dat is eigen aan het werk van een advocaat. Een rechter kan geen twee partijen volledig in het gelijk stellen.
Meeste voldoending
De meeste voldoening heb ik gehaald uit oplossingen die partijen zelf konden realiseren. Dit gebeurde tijdens mediation, gesprekken met de advocaat van de wederpartij of op de rechtbank met sturing van de rechter. Tijdens die bijeenkomsten werden “wit en zwart” veelal “grijs”. Ook dat is een inspanning die van een advocaat verwacht mag worden. Artikel 3 van de beroepsregels van een advocaat bepaalt namelijk “de advocaat dient zich voor ogen te houden dat een regeling in der minne vaak de voorkeur verdient boven een proces”. Het zijn wijze woorden die reeds lang geleden door onze beroepsgroep zijn vastgelegd. Wat mij betreft blijft genoemde beroepsregel tot in lengte van jaren centraal staan.
Dolf Prinsen
NB. Op vrijdag 28 juni 2019 nemen wij feestelijk afscheid van onze collega Dolf Prinsen. Om die reden is ons kantoor vanaf 15 uur gesloten. Voor spoedgevallen zijn wij bereikbaar via: 06-39 57 44 14 (Mike Timmer).
Tags: familierecht, dolfprinsen, dolf, pensioen, echtscheiding, mediator
Lees verder