28.06.2019 | Dolf Prinsen - 2 reactie(s)
Binnenkort komt er een einde aan mijn arbeidzame leven in de advocatuur. Eind juni a.s. neem ik afscheid van BAX, het kantoor waar ik in september 1991 ben begonnen. Toen heette het nog Bax & Van Herpt en was het kantoor gevestigd in een woning aan de Prins Hendrikstraat in Doetinchem. Voorafgaand aan mijn komst naar de Achterhoek, -mijn geboortestreek-, werkte ik acht jaren in de advocatuur in Leeuwarden.
Vanaf begin 1983, het moment van mijn beëdiging, heb ik dus meer dan 35 jaar rechtshulp mogen verlenen, grotendeels in de familiepraktijk. De laatste ongeveer 25 jaar wisselde ik het voeren van gerechtelijke procedures af met mediation, de zogenaamde alternatieve geschillenoplossing.
Is er veel veranderd?
Zo nu en dan krijg ik de vraag voorgelegd of er in ruim 35 jaar advocatuur “veel is veranderd”. Over het antwoord hoef ik dan nooit lang na te denken. Het luidt steevast: “Nee, dat valt erg mee“. De afgelopen decennia heb ik duizenden contacten gehad met cliënten met steeds wisselende vragen, die in de kern neerkwamen op dezelfde emotie. Het merendeel betrof echtscheidingssituaties. Deze worden in de beginfase vaak gekenmerkt door gevoelens van teleurstelling in de andere partner, boosheid, verdriet, gebrek aan toekomstperspectief en slechte onderlinge communicatie.
In wet en rechtspraak (jurisprudentie) zijn regels ontwikkeld die betrekking hebben op rechten en verplichtingen van de echtelieden. Regelmatig werd door de rechtzoekende verondersteld dat het toepassen van een bepaald wetsartikel automatisch de juridisch juiste oplossing met zich mee zou brengen. Het zal niet verbazen dat de praktijk gecompliceerder is, omdat in elke zaak de feiten verschillen.
Zoals vermeld, elke situatie is anders en met de vaak door mij gehoorde opmerking “mijn collega verdient hetzelfde als ik en betaalt veel minder alimentatie” of “ik heb gelezen dat het belang van het kind altijd voorop staat en daarom krijgt mijn ex-man geen omgangsregeling met de kinderen” kon ik weinig beginnen. Datzelfde gold voor uitlatingen als “ik wil wel een rechtszaak tegen de ander beginnen maar niet om het geld, het gaat mij om het principe”.
Het is algemeen bekend dat rechtszaken vaak lang duren, veel kosten met zich meebrengen en dat het resultaat niet altijd voorspelbaar is. Het oordeel van de rechter kan mee- of tegenvallen. Procederen is procesrisico. Zou een advocaat in elke rechtszaak het oordeel van de rechter kunnen voorspellen, dan was de rechter overbodig.
Mijn advies luidde soms: begin niet aan de gewenste procedure want het procesrisico is te groot en alleen om het principe moet je niet gaan procederen.
Is er dan niets veranderd in die 35 jaar?
Wat mij betreft niet als het gaat om de verlangens van een cliënt, terwijl ook de emotionele kenmerken van familiezaken nauwelijks zijn gewijzigd. Wèl heeft de manier van oplossen van een geschil/ruzie in de loop der tijd enige wijziging ondergaan.
De laatste 25 jaar heb ik meer zaken door middel van een schikking tot een oplossing gebracht dan daarvoor. Ik moet daarbij denken aan de opmerking van een oud-collega in Leeuwarden die mij voorhield: "Een geschil is nooit zwart of wit maar altijd grijs". Bij de intake van een nieuwe zaak wordt het verhaal van de cliënt aangehoord en het is logisch dat deze overtuigd is van zijn eigen gelijk. Na het lezen van het verweerschrift van de andere partij moest ik soms erkennen dat feiten die door de wederpartij werden aangedragen en ander licht op de zaak wierpen. Het aanvankelijk veronderstelde 'gelijk hebben' verbleekte.
In de advisering van cliënten heb ik regelmatig naar voren gebracht dat met het oordeel van de rechter misschien niet alle problemen opgelost zullen zijn. Met andere woorden: wat heb je aan een mooie gerechtelijke uitspraak waarbij de ander is veroordeeld tot betaling van een geldbedrag indien geconstateerd moet worden dat er “niets te halen valt” of waarom strijden voor een maximale omgangsregeling met de kinderen als je weet dat dit door omstandigheden toch niet gerealiseerd kan worden.
Samengevat: in mijn optiek dient niet centraal te staan het “gelijk hebben” of “gelijk krijgen” maar een oplossing die, zo mogelijk, toekomstbestendig is. Dit is met name van belang in echtscheidingssituaties. Je neemt afscheid als partners maar je blijft levenslang beiden de ouders van een kind.
Terugblikkend: met veel genoegen heb ik de afgelopen 35 jaar de belangen van cliënten behartigd. Ik heb daarbij veel geprocedeerd, soms met mooie uitspraken en soms met teleurstellende beslissingen van een rechter. Dat is eigen aan het werk van een advocaat. Een rechter kan geen twee partijen volledig in het gelijk stellen.
Meeste voldoending
De meeste voldoening heb ik gehaald uit oplossingen die partijen zelf konden realiseren. Dit gebeurde tijdens mediation, gesprekken met de advocaat van de wederpartij of op de rechtbank met sturing van de rechter. Tijdens die bijeenkomsten werden “wit en zwart” veelal “grijs”. Ook dat is een inspanning die van een advocaat verwacht mag worden. Artikel 3 van de beroepsregels van een advocaat bepaalt namelijk “de advocaat dient zich voor ogen te houden dat een regeling in der minne vaak de voorkeur verdient boven een proces”. Het zijn wijze woorden die reeds lang geleden door onze beroepsgroep zijn vastgelegd. Wat mij betreft blijft genoemde beroepsregel tot in lengte van jaren centraal staan.
Dolf Prinsen
NB. Op vrijdag 28 juni 2019 nemen wij feestelijk afscheid van onze collega Dolf Prinsen. Om die reden is ons kantoor vanaf 15 uur gesloten. Voor spoedgevallen zijn wij bereikbaar via: 06-39 57 44 14 (Mike Timmer).
Tags: familierecht, dolfprinsen, dolf, pensioen, echtscheiding, mediator
Lees verder
12.06.2019 | Derek van Hijkoop - 0 reactie(s)
Op 14 mei 2019 is de wet Kwaliteitswaarborging voor het bouwen ook door de Eerste Kamer aangenomen. Deze wet voorziet onder meer in het verstevigen van de positie van de opdrachtgever bij het bouwen. Bouwen is complexer geworden en de invoering van deze wet moet de opdrachtgever beter beschermen. Het burgerlijk wetboek wordt hiervoor aangepast.
Wat verandert er?
Allereerst de waarschuwingsverplichting van de aannemer voor fouten in het ontwerp en bestek van de opdrachtgever. Deze plicht bestond al maar die moet voortaan schriftelijk. De aannemer moet daarbij ook aangeven wat de gevolgen zijn van de fout voor het bouwwerk. Ook bij het opleveren van het werk aan de opdrachtgever zijn er veranderingen. De aannemer is daarbij verplicht een dossier aan te leveren met gegevens die een volledig inzicht geven hoe de aanneemovereenkomst is uitgevoerd. Denk hierbij aan tekeningen en berekeningen van het bouwwerk en de installaties hierin, welke materialen zijn gebruikt. Ook moet informatie worden verstrekt die nodig zijn voor het gebruik en het onderhoud van het bouwwerk.
Ook de aansprakelijkheid van de aannemer voor niet ontdekte gebreken op de oplevering verandert. De aannemer is voortaan aansprakelijk als deze gebreken ook aan hem zijn te verwijten.
Tenslotte zijn er ook nog wijzigingen die de financiële positie van de particuliere opdrachtgever moeten versterken. In verband met de mogelijke aansprakelijkheid van de aannemer voor zijn werk, moet bij voor het sluiten van de aanneemovereenkomst aangeven of hij verzekerd is, tot welk bedrag en wat onder de dekking van de verzekering valt. Ook het wettelijke opschortingsrecht na oplevering wordt verstrekt. De aannemer wordt verplicht aan zijn particuliere opdrachtgever schriftelijk te vragen of deze zijn depot bij de notaris wil handhandhaven. Zonder zijn instemming wordt het depot niet door de notaris vrijgegeven.
Meer weten?
Al met al vergaande wijzigingen die zonder meer de positie van de opdrachtgever versterkt. Neem bij vragen gerust eens contact met ons op.
Tags: DerekvanHijkoop, bouwrecht, kwaliteitswaarborging, bouwen, aannemer
Lees verder